zondag 26 juni 2011

Van de andere kant

Een dag na de VTM Telecomloop in Maasdijk werd ik vanochtend wakker met spierpijn. Niet in mijn bovenbenen of kuiten, maar in mijn borstspieren en bovenarmen. Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen? Iets met een grondboor, vlaggenmasten en parasolvoeten van meer dan 40 kilo zwaar.

Een paar weken geleden besloot ik me op te geven als vrijwilliger bij de betreffende loop. Meelopen was met mijn blessure toch nog geen optie en het leek me een mooie gelegenheid om zo'n evenement eens van de andere kant mee te maken. Dat het vrijwel de hele dag zou regenen, dat kon toen nog niemand voorspellen...

Westlands oergesteente
Om kwart over 7 zat ik op de fiets. Richting een druilerig grasveldje in het hart van het Westland, dat de uren erna zou worden omgebouwd tot een bruisend 'Malieveld van Maasdijk'. Naast het ophangen van sponsordoeken en beach flags, het opzetten van tenten en kraampjes en het  plaatsen van dranghekken en parasollen, ontwikkelde ik mezelf vooral tot 'hoofd grondboren', verantwoordelijk voor zo'n 25 1-meter-diepe gaten (dwars door nauwelijks doordringbaar Westlands oergesteente) voor evenzoveel vlaggenmasten.

Nou moet ik er bij vermelden dat ik over het algemeen niet echt uitblink in spierkracht en handigheid, dus een echte onmisbare vrijwilliger voelde ik me deze ochtend nog niet. Maar die vlaggenmasten stonden best recht, vond ik, en ik heb in elk geval niet in de weg gelopen.

Anders was het in de middag: toen voelde ik me zeker belangrijk en liep ik wel degelijk in de weg. Voor de auto's weltevestaan. Als verkeersregelaar had ik de eer - samen met 2 collega's - het drukste punt van het parcours te verdedigen: waar de Lange Kruisweg de Pettendijk kruist. Nou, dan weet je het wel...


Buurtbewoners die 'echt om de hoek wonen en dan toch best wel even een stukje over het parcours mogen', een stoet van zo'n 50 uitgelaten solex-rijders die als een zwerm bijen op je af komt en het parcours gezamenlijk wil oversteken, een stel aggressieve Westlandse tuinders die hun auto uitstappen en verhaal komen verhalen omdat de hele rotonde is vastgelopen. Op dat soort momenten inschatten wanneer je een auto wel of niet kan laten oversteken - op basis van gaten in het loperspeloton -, en vervolgens weer met gevaar voor eigen leven voor de volgende auto springen - omdat die er van uitgaat er vooral snel achteraan te moeten - dat zorgt nog best voor de nodige adrenaline. Topsport is het!

Brandweer tegenhouden
Ook mooi: lopers die ondanks hun vermoeidheid en concentratie de moeite doen je met een gemeend 'bedankt', een opgestoken hand of simpelweg een kort knikje bedanken voor hun vrije doortocht. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar zelf als loper nog nooit de energie voor heb opgebracht... En wie kan zeggen dat hij wel eens vol overtuiging en met 1 simpele handbeweging een brandweerwagen (zonder sirene weliswaar) tot stilstaan heeft gebracht?

Moraal van het verhaal lijkt me duidelijk. Wie ook zo geniet van het lopen van wedstrijden en eens geblesseerd is: maak zo'n dag eens van de andere kant mee. Je begeeft je in goed gezelschap, want ik denk dat het vrijwilligerscorps gisteren zeker voor de helft uit mede-gebleseerde lopers bestond. Als ik tegen die tijd weer fit ben en langs je loop, beloof ik zeker even een knikje te geven.

1 opmerking:

  1. Hij´s weer leuk! Ik hoop je snel weer aan de kant van de lopers te zien.

    BeantwoordenVerwijderen