zaterdag 24 juni 2017

Buiten

Het was warm deze week. Soms heel warm. En dus alle reden om veel buiten te zijn!

Maandagavond heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens buiten geklommen. Niet in de rotsen, maar op de buitenwand van klimhal Ayer’s Rock in Zoetermeer. Mijn klimmaatje en ik waren vooraf nog bang dat het wel eens té warm zou kunnen zijn voor een buitensessie: het was één van die tropische dagen deze week en de wand lag vol in de zon. Uiteindelijk was het prima te doen, maar zweten was het wel. Met name dan door de regelmatig loszittende grepen en door de flexibiliteit en bewegingsruimte van de kunststof gevelplaten waar diezelfde grepen aan bevestigd zaten. Bovenaan de wand, met uitzicht over het Zoetermeerse Buytenpark - net iets minder spectaculair dan dat van de Australische outback - kwam de vraag in me op in hoeverre ze eigenlijk onderhoud plegen aan zo’n buitenwand. En of ze de touwen en ander los materiaal dat kan verweren ’s nachts eigenlijk naar binnen halen… Toch was het erg lekker om een buitensport ook weer eens daadwerkelijk buiten te beoefenen!




Dinsdagavond stond er een wielrenritje met mijn broers op het programma. Technisch gezien was er nog geen sprake van, maar het voelde als een heerlijke zomeravondrit.

Woensdag, op de langste dag van het jaar, nam ik deel aan een zomerspecial theatersport. En ook die vond gezien de bijzonder fijne omstandigheden buiten plaats: in plaats van het gehuurde buurthuis in het centrum van Den Haag stelden we ons op in de aanpalende binnen(speel)tuin. Sowieso blijft zo’n improvisatieavond een ervaring buiten mijn comfort zone; in de buitenlucht sta je zelfs nóg meer in de kijker. Dat dit niet alleen een gevoel is was de maandag ervoor gebleken: toen had een andere groep op dezelfde locatie klachten ontvangen van de omwonenden. Niet zo zeer over de inhoud of kwaliteit van het spel, wel over het geluid… Aan ons dus de taak om wat meer ingetogen te spelen. En dat terwijl de emoties in de scene soms aardig hoog opliepen. Zo gaf de buitenlucht nog een extra dimensie aan de toch al zo veelzijdige en fascinerende theatersport.




Donderdag las ik buiten een boek. (Dat vonden mijn benen ook wel even lekker. Alle verplaatsingen naar de op deze pagina beschreven activiteiten ondernam ik per fiets, evenals als het dagelijkse woon-werkverkeer. Mijn auto is met het mooie weer al ruim 2 weken buiten dienst.)

Vrijdag was de grootste hitte inmiddels verdreven. Gelukkig maar, want als slotstuk van de week stond nog de Oranjeloop in Kwintsheul op het programma. Dat die ook in de buitenlucht plaatsvond spreekt voor zich. Dat de start buiten kantooruren was maakte hem toch bijzonder; een avondwedstrijd had ik nog niet vaak gelopen. Op zich maakte het verder weinig verschil, al droeg het vrijdagavondgevoel er misschien wel aan bij dat ik relatief langzaam van start ging. De route van 10 kilometer bestond uit 4 rondjes - kort, lang, lang, kort - en evenzoveel doorkomsten bij start/finish. Zo passeerden we regelmatig de tent van het dorpsfeest en konden we tussendoor genieten van het Westlandse buitengebied - weer heel anders dan de Australische outback of het Zoetermeerse Buytenpark. Er stond een flinke wind, maar juist door de opzet van het parcours werd die prettig verdeeld in korte stukjes voor en tegen.




De rustige start wierp zijn vruchten af. Ik finishte dik tevreden in 41.22. Slechts 10 seconden langzamer dan de Golden Ten van vorige maand en nu zonder aan het einde in te storten, en met genoeg energie over voor het laatste fietsritje van de week op weg naar huis.

Op dit moment is het buiten fris en druilerig en zit ik binnen dit stukje te tikken. Over een week die geen baanbrekende beklimmingen, snelle tijden, hilarische scènes of andere buitensporige prestaties kende, maar wel buitengewoon fijn was.