zondag 11 oktober 2015

Geheim wapen

Waar dénk je dan al die tijd aan? Dat wordt me nog wel eens gevraagd als ik vertel over mijn lange trainingen in het weekend. Bij duurlopen van 3 uur, zoals die van vandaag, kan ik me op zich wel iets bij die vraag voorstellen.

Het antwoord? Niet zo veel eigenlijk... En dat is best fijn, voor een denker als ik! Waar mijn hoofd anders nog wel eens een woelige zee van gedachten is, verandert dat met hardlopen in een spiegelglad meertje, met af en toe een rimpeling door iets dat onverwacht aan de oppervlakte komt.

Wat er dan zoal naar boven komt drijven? Bijvoorbeeld een vriend die ik te lang niet gesproken heb en toch weer eens moet bellen, of zo maar ineens een ingeving die te maken heeft met werk, of de titel van een film die me de dag ervoor ondanks heel hard nadenken maar niet te binnen wilde schieten. En soms het onderwerp voor mijn volgende blogpost...

Blijkbaar werkt het toch ontspannend, dat hardlopen. Over runner's high is al veel gezegd en geschreven; deze week verschenen er weer nieuwe inzichten in het nieuws: hardlopen doet hetzelfde voor je hersenen als cannabis. (Iemand die in zijn eigen wereldje lekker high zit te wezen vraag je toch ook niet waar die aan denkt?)



Volgens de wetenschappers onderdrukt de lichaamseigen stof die bij hardlopen extra vrijkomt mogelijk ook het pijngevoel. Ik vraag me dan toch af hoe een verzurende sprint of marathon zónder die pijnbestrijding voelt... Hoe dan ook lijkt het effect wisselend: vandaag deed mijn duurloop gelukkig veel minder zeer dan vorige week, toen ik wel wat extra verdoving kon gebruiken.

Misschien moet ik in New York maar een joint (ver)stoppen tussen mijn gelletjes voor onderweg. Gewoon voor de zekerheid.

1 opmerking: