zondag 22 mei 2011

Positieve kijk

Een paar weken geleden blogde ik over de zo positief ver/ge-lopen Paasloop in Pijnacker, met de vraag 'hoe kwam het'? Diezelfde vraag kan ik nu wel weer stellen over mijn huidige toestand. Het gaat inmiddels weer wat beter, maar vorige week voelde mijn knie de hele week alsof ik op 1 been een 5 km wedstrijd had gehinkeld ...

Misschien moet ik de oorzaak van de terugval uiteindelijk toch zoeken in diezelfde Paasloop. En de daarop volgende (iets te) enthousiaste trainingsinzet. Tja, ik mocht het in die tijd best een beetje voelen van mijn fysiotherapeut, maar wat is een beetje?! Inmiddels gaat het weer iets beter, maar wat lijkt een wedstrijd nu weer ver weg... Sinds maandag ben ik - 2,5 week na mijn ontslag  - weer opnieuw aangenomen bij de fysio en met hernieuwde energie begonnen aan mijn nog niet verleerde oefeningen...

Ik probeer de situatie maar zo positief mogelijk in te zien...

Zo kan ik me met die oefeningen in de fitnesszaal - die nu uitgebreider, zwaarder en frequenter zijn dan ooit - toch nog een beetje sportman voelen. Erg lekker om weer eens goed te zweten en de volgende dag flinke spierpijn te voelen. Alleen het competitie-element ontbreekt nog. Ik zou de strijd kunnen aangaan met mede-fitnessers (wie kan het hardst infietsen, wie kan het meeste gewicht wegduwen met 1 been) maar dat is vermoedelijk niet per se het meest positief voor het herstel van mijn knie...



Bovendien heb ik dat soort alternatieven helemaal niet nodig om in deze tijden alsnog unieke prestaties neer te kunnen zetten. Ondanks alles heb ik de afgelopen periode namelijk nog meerdere hardlooprecords gebroken. Zo liep ik in Leiden mijn langzaamste 10 kilometer ooit, verbrak ik in de periode erna regelmatig mijn record 'kortste training ooit'  en ben ik op dit moment hard op weg naar mijn langste aaneengesloten periode zonder hardlopen sinds tijden... Die wapenfeiten neemt niemand me meer af.

Er zijn ook nog andere - iets serieuzere - voordelen. Zo heeft deze blessure me gedwongen tot krachttraining. Nu pas (wellicht wat laat, na bijna 10 jaar hardlopen) zie ik in hoeveel baat je hier als loper van hebt. Niet alleen om blessures te verhelpen en - beter nog - voorkomen, maar zeker ook om prestaties te verbeteren. Ik sluit niet uit dat die Paasloop zo makkelijk voelde door de krachttraining van de weken ervoor. En misschien dat het ook nog wat spierpijn scheelt na mijn volgende halve of hele marathon.

En dan is er ten slotte nog de mentale winst van zo'n gedwongen rustperiode. Niet alleen doet die me weer extra inzien hoe mooi de sport eigenlijk is, bewust of onbewust ben ik er ook mijn geduld, incasseringsvermogen en doorzettingsvermogen flink mee aan het trainen. Eigenschappen die in een wedstrijd vaak genoeg uitstekend van pas komen...

Kortom, what doesn't kill you makes you stronger...

2 opmerkingen:

  1. Weer een mooi verhaal, zoals altijd, Ton! En zo positief, blijf dit volhouden.
    En, was ik de eerste die reageerd heeft op je schrijfkunsten? Volgens mij wel, dat had je niet verwacht, he!? groetjes J

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hebt ook nog 2 festivals en wat concertjes om te trainen :) Nouja das meer hardspringen... ik heb weer gevoetbald vanavond over positieve dingen gesproken. Enkel doet het weer.

    BeantwoordenVerwijderen