dinsdag 1 september 2015

Relativiteitstheorie

In mijn duurloop van afgelopen zaterdag stopte de teller na 24 kilometer. Op zich al best een eind, maar als ik bedenk dat er straks nog 18 bij moeten om op 42 te komen... Misschien is het beter vanaf nu in mijlen te gaan denken. 15 van de 26 klinkt al een stuk positiever. Bij 20 is het eind immers in zicht! Toch?

Ach, alles is relatief. Wij zeggen dat je in de voorbereiding minimaal een aantal 'dertigers' moet hebben gelopen. Zouden ze in de VS zeggen dat je minimaal een paar keer de 18,64 mijl moet hebben gehaald? En dat een marathon eigenlijk pas na 21,75 mijl (= 35 km) begint?

Zelfs binnen het metrische stelsel is nog ruimte voor verschillende interpretaties. De ene loper meet zijn snelheid in aantal seconden per 100 m, een tweede zweert bij het aantal minuten per km, de derde denkt liever in kilometers per uur.



Eén ding is zeker: mijn duurloop zaterdag ging voor mijn doen langzaam, heel langzaam - zoals het hoort. Zelf ben ik van de 'minuten per km' en gemiddeld waren dat er zaterdag 5 met 40 seconden, ofwel 10,6 km/h.

Persoonlijk zegt mij dat dus niet zo veel, maar om toch een beetje een indruk te geven: dat is ongeveer drie keer zo langzaam als de 33 km/h van Dafne Schippers afgelopen weekend in haar gouden race, beter bekend als 21.63 seconden per 200 meter. En dat is dan weer exact twee keer zo hard als mijn 200'jes op de baan vorige week.

Maar goed, ik deed in die training dan wel een serie van 12, en komende zaterdag in Amsterdam doe ik er zelfs 150. Zonder pauzes! Laat Dafne dat maar eens proberen...

De dag na die trainingsloop zit ik overigens 12 uur in het vliegtuig naar Brazilië, of misschien moet ik zeggen 9.804 km. Ik weet nog niet zo goed wat minder vervelend klinkt...

In ieder geval ben ik blij met de KLM te gaan. Zelfs op de rug van 'flying Dutchwoman' Schippers zou ik er 9.804 / 33 = 297 uur over doen. Ofwel 12 dagen, wat dan wel weer een interessante hoogtestage zou zijn.

Maar gelukkig sta ik na 12 uur dus weer met beide benen op de grond. Al ligt die in Sao Paulo altijd nog 795 meter hoger dan in Nederland. Ook in New York loop ik straks op zeeniveau - even los van de vele bruggen -, al hoop ik daar natuurlijk wel tot grote hoogte te stijgen.

Waar ik in Sao Paulo wél alvast aan kan wennen is de tijdzone; die is namelijk bijna gelijk aan die van New York. Het is er om precies te zijn 5 uur vroeger dan in Nederland. Wat betekent dat de marathon daar opeens weer een klein stukje verder weg is...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten